Geschiedenis

Dit aspect is gegroeid uit liefde voor deze trouwe viervoeter. Toen we in 1993 deze grond van ongeveer 45 are kochten was de keuze snel gemaakt. We hadden zelf 4 honden, gaven les op een hondenschool en zijn tot op heden reeds 4 maal gastgezin geweest voor opleiding van assistentie honden voor mindervaliden en dit tot een succesvol einde gebracht Ons leven draaide en draait nog steeds om de hondjes.

De naam ervan was vlug gekozen. Tijdens het bouwen van ons huis en het hondenhotel was één van onze honden plots overleden en wel op jonge leefdtijd, hij was 4 jaar. En om hem toch nog zo’n beetje bij ons te houden kozen we voor zijn naam, Maxim “Chez Maxim”

Gelukkig kunnen we nu , zoveel jaren later ons werk beetje bij beetje overlaten aan onze jongste dochter. Na haar middelbare school was voor haar snel de keuze gemaakt en volgde zij 2 jaar een trim opleiding in Hasselt. Ze begon in 2001 hierbij ons haar hondenkapsalon en langzaamerhand vond zij haar weg in onze “chambre d’ hôte” en leerden de mensen haar kennen en vertrouwen want daar draait het toch wel om. Onze moto is “ klein maar groots” en dat zal zo blijven.

Vooral omdat we zelf wilden dat onze dierbare schatten goed verzorgd werden en het naar hun zin hadden wanneer wij de behoefte hadden om iets van de wereld te zien is dit geworden wat het nu is. Wij stelden ons de vraag, willen wij hier onze eigen honden achterlaten? Wij mogen zeggen dat we geslaagd zijn in dit project We hebben een klantenkring opgebouwd en hun honden mee zien opgroeien , want telkens kwamen ze jaar na jaar weer en enkele wel verschillende malen per jaar . We deelden mee in het leed van de baasjes wanneer het niet goed meer ging want tenslotte hadden wij ze toch ook goed gekend. Maar het leven gaat verder en een nieuwe pup staat klaar . Het leuke aan een kleine groep is dat wij de honden perfect kennen en er een band mee opbouwen maar anderzijds dat de honden elkaar goed leren kennen en met elkaar leren omgaan in de loop der jaren en raar maar waar, de honden herkennen elkaar want telkens komen de honden in dezelfde periode weder en zijn we verplicht om deze steeds terug bij elkaar te laten spelen. Zeg nu zelf, de hond is zoals de mens een gewoonte dier. Wij vergeten onze kennisen en vrienden toch ook niet.